Tarihsel süreç içerisinde etik kavramının birçok tanımı yapılmıştır.

Etik; insanların kurduğu bireysel ve toplumsal ilişkilerin temelini oluşturan;

“değerleri, normları, kuralları doğru-yanlış ya da iyi-kötü” gibi ahlaksal açıdan araştıran bir

felsefe dalıdır.

Günümüzde etik kavramı, daha çok iş hayatı içerisindeki davranış biçimlerini

irdeleyen, düzenleyen bir disiplin olarak görülmektedir.

Ahlak kavramı ise, kişilerin sosyal yaşam içerisindeki ilişkilerini düzenleyen bir

disiplin olarak görülmektedir.

Etik, her şeyden önce bütün etkinlik ve amaçların yerli yerine konulması, neyin

yapılacağı ya da yapılamayacağının; neyin isteneceği ya da istenmeyeceğinin; neye sahip

olunacağı ya da olunamayacağının bilinmesidir.

Etik; iyi, kötü, yararlı gibi sorunları inceleyen, ahlaki bir davranış kuralı ortaya

koyan, hangi davranışın iyi olduğunu, neyin yaşama anlam kazandırdığını gösteren ahlak

bilimi olduğuna göre, bu tanımın sınırladığı tüm değer, kavram ve eylemlere her bireyin

saygılı olması gerekir.

Tüm var olan ve kabul görmüş etik değerleri reddedebilmek mümkün değildir. Çünkü

etik değerler, insan yığınlarını toplum, insanları birey yapmaya yetebilecek güçte altyapı

oluştururlar. Toplumu oluşturan bireyler olduğuna göre, tek tek bireylerin ahlaki

gelişimlerinin ortalaması toplum ahlakını oluşturur.

Toplumsal yaşam içinde herkesin üzerinde anlaştığı, gittikçe genişleyen ortak bir

değerler sistemine ihtiyaç vardır. Toplumsal yaşama temel oluşturan bu etik değerler,

toplumda çekişen ve çatışan tarafların hiçbir ortak yanı kalmadığında bile ortak tutamak

durumundadır.

Fakat gerçek adaletin, sadakatin, dürüstlüğün ne olduğu, sürekli bir tartışma

konusudur. İnsanlar, en uygunsuz davranışlarını bile ahlaki sınırlar içinde göstermeye

çalışırlar.

Bir toplumun üyesi olmanın ilk koşulu, var olan ahlaki çerçeveyi kabul etmektir.

Toplum içerisinde değer karmaşası oluşması ve zamanla “faydacılığın” her şeyin önüne

geçmesi, etik kurallarının uygulanmasını etkiler. Bu durumda “toplumsal yozlaşma” ortaya

çıkar. Toplumda oluşan yozlaşma hayatın her alanını etkisi altına alır.

Günü kurtarma adına yapılan göstermelik çalışmalar, teknolojinin hızla gelişmesi,

bireylerin dengesiz ve kötü yaşam koşulları, aşırı hırs, bencil ve açgözlü davranmak, maddi ve

manevi tatminsizlik, servet açlığı, ideolojik ya da siyasal ayrımcılık yozlaşmayı tetikleyen

nedenlerin başında gelmektedir.

Toplumsal yozlaşmanın nedenlerini şöyle gruplayabiliriz:

-Kamu yapısından kaynaklanan nedenler

-Ekonomik yapıdan kaynaklanan nedenler

-Siyasal yapıdan kaynaklanan nedenler

-Bürokratik yapıdan kaynaklanan nedenler

-Toplumsal yapıdan kaynaklanana nedenler

-Tarihsel nedenler

Bir ülkede ekonominin kötüye gidişi toplumu ve doğal olarak fertleri etkiler. Bu

etkilenme zamanla yoksullaşmayı getirir. Bu da eğitim başta olmak üzere birçok alanı etkiler.

Fiziksel ve ruhsal anlamda sağlıklı insanlar yetişmesi güçleşeceğinden ahlaki yozlaşmanın

altyapısı oluşur.

Toplumun farklı kesimlerinin siyasi alanda kendini ifade edememesi, siyasetin dar bir

kesimin elinde kalarak kişisel çıkarlara alet edilmesi, siyasal kayırmacılık, rüşvet yozlaşmaya

neden olur.

Bilindiği gibi devletin vatandaşlarına sunduğu hizmetler bürokratik kurumlar

aracılığıyla sağlanır. Bu kurumlarda, adaletin eşit, hakça ve hızlı dağıtılamaması,  parasal

gücün hak ve adaletin önüne geçmesi, yolsuzluk, hırsızlık, rüşvet, dalkavukluk, yetkileri çıkar

karşılığı kötüye kullanma, rüşvet, zimmet, adam kayırmacılık, rant kollama gibi istenmeyen

davranışlar toplumdaki yozlaşmanın önemli sebeplerindendir.

Her yöneticinin tarafsız davranması ve politik yöneticilere tarafsız bilgi sunması

gerekmektedir. Yöneticilerin politize olması durumunda görev yaptığı kurum politik bir

görünüm kazanır, yönetici astları, yöneticiden çok politikayı araç olarak görürler. Sonunda

politik ilişki ve kayırma, yönetimsel yeterliliğe üstün tutulur.

Toplumsal yapıda oluşan kültürel bozulma da yozlaşmayı oluşturan önemli

unsurlardan biridir. “Toplumsal yozlaşma” nın önlenmesindeki etkili yollardan biri, “sosyal

adalet” in tesis edilmesidir.

“Sosyal adalet”, herkesin hakkının eşitlik ilkesine göre gözetilmesi, adaletin

yaygınlaştırılmasıdır. Yani; herkese kabiliyetine uygun yükselme imkânlarının tanınması,

insanlardaki doğuştan var olan yeteneklerin gelişmesine fırsat hazırlanması, herkesin ürettiği

hizmet ve yaptığı görev karşılığında hak ettiği maddi ve manevi mükâfata kavuşturulması,

sıkıntıların ve nimetlerin adalete uygun olarak dağıtılması demektir.

Sosyal adaletin yaygın olduğu toplumlarda insanlar tasada ve kıvançta ortak

davranmanın gereğine inanırlar. Böyle toplumlarda sosyal refah düzeyi de yüksek olur.

Bu sayede her fert, çabasının karşılığını görür, haksızlığa uğramaz; vazife, hak,

mükâfat hususunda herkes yarınından emin olur. Sosyal adalet, toplumda demokratik hak ve

hürriyetlerin herkese eşit ölçüde verileceği bir ortam hazırlar.

Hiç kuşkusuz sosyal adaletin, bir milletin bütün fertlerinde, bir devletin bütün

müesseselerinde yerleşmesi o ülke insanlarının çok dengeli ve mutlu bir hayat sürmelerine

sebep olur.

Doğru olanı savunmak cesaret ister. Cesaret; inandığımız şeyleri yapmak değildir!

Cesaret; doğru olanı, etik olanı yapabilmektir.

Sevgiyle kalın…